Week 4/5 (stageweek 3/4)
Blijf op de hoogte en volg Anouk
11 Maart 2017 | Tanzania, Moshi
Ik ben hier alweer een maand, 20% van mijn tijd in Afrika zit er dan al op. Ongelooflijk! Gelukkig heb ik nog 4 maanden te gaan. Een tijd die ik vol goede moed tegenmoet ga. Ik ben benieuwd wat er nog allemaal gaat gebeuren hier.
Omdat ik het dus niet heb gehaald om van elke dag een verslagje te schrijven, even de hoogtepunten van deze twee weken! Ik hoop dat ik vanaf nu weer iets beter mijn blog kan bijhouden, want wil jullie heel graag meenemen in mijn avontuur.
Woensdag een dagje stage met zijn vieren. Altijd gezellig als we samen gaan. ’s Ochtends zoals gewoonlijk de Dala Dala (busje) gepakt naar de stage instelling. Maar in plaats van rechtdoor te rijden, sloeg hij op een gegeven moment af naar links. Oeps! Wij riepen (misschien een beetje in paniek) dat hij moest stoppen. Al die mensen in het busje lachen.. Iets later stopten het busje en moest iedereen uitstappen. Wij hadden dus gewoon de verkeerde Dala Dala gepakt en dit was de eindhalte. Weer terug kunnen lopen naar de hoofdweg en daar een nieuwe Dala Dala kunnen pakken. In de avond hadden we eerst Danish Food. De Danish invasion had lekker voor ons gekookt. Daarna hadden we een bonfire. Gezellig marshmallows gebraden en zelf van deeg broodjes gemaakt in het vuur. Erg gezellig!
Op die donderdag heb ik mijn eerste les gegeven. Ik was een beetje zenuwachtig, omdat de omstandigheden natuurlijk iets anders zijn dan in Nederland. Maar toch had ik er ook heel veel zin in. De les ging over het alfabet en werd gegeven aan de non-washers: ongeveer 14 kinderen van verschillende leeftijden, verschillende ontwikkelingsniveau en problematieken. Ik had kaartjes van thuis meegenomen met daarop het alfabet en ook Engelse woordjes met een tekening erbij. Om het nog te verduidelijken had ik ook de Swahili vertaling erbij gezet. Van te voren had ik een leerkracht gevraagd of ze mijn uitleg wilde vertalen naar het Swahili als de kinderen het niet zouden snappen. Dit was niet nodig. Ik weet niet wat ik deed, maar de kinderen snapten mij: misschien kwam het door mijn non-verbale communicatie, want ik was zelf natuurlijk ook erg enthousiast. Eerst heb ik de kinderen het alfabet laten opzeggen aan de hand van een poster: dit doen ze namelijk altijd en ik wilde mij natuurlijk ook even aanpassen aan datgene wat de kinderen gewend zijn. Daarna heb ik samen met de kinderen het alfabet opgezegd met de kaartjes. Steeds liet ik een kindje het kaartje met de letter ophangen aan een waslijn. Ze waren erg enthousiast en vonden het erg leuk. Ook de aanwezige leerkrachten waren enthousiast en probeerden de kinderen te stimuleren. Dit had ik helemaal niet verwacht, want normaal zijn de leerkrachten erg timide. Daarna heb ik geprobeerd om de kinderen de kaartjes met de woorden bij de juiste beginletter te laten hangen. Dit was voor sommige kinderen iets te moeilijk. Daarna heb ik drie letters opgehangen op drie verschillende plaatsen. Ik zei steeds een letter op en de kinderen mochten er naartoe rennen. Dit vonden ze helemaal leuk: wat een enthousiasme! Dit kennen ze natuurlijk niet, want hier worden de lessen allemaal op dezelfde manier gegeven. Daarna werd ik door mijn stagebegeleidster (die ook de les had bijgewoond) gefeliciteerd met mijn eerste les. Ze was erg tevreden met mijn les. Ze gaf aan dat de kinderen erg betrokken waren geweest. Dit had ze zelf ook niet helemaal verwacht. Daarna nog een goed gesprek gehad over de activiteiten die ik wil gaan doen. We zaten gelukkig op een lijn. Ik wil aan de slag gaan met de persoonlijke ontwikkeling van de kinderen uit een klas. Dit wil ik gaan doen met veel creativiteit. Brenda (mijn stagebegeleidster) vond dit leuk om te horen, want ze gaf aan dat hier weinig aandacht is voor creatieve werkvormen. Dus ik kan mij helemaal laten gaan hierin! Ben zeer benieuwd hoe de kinderen gaan reageren. Aan het einde van de middag heb ik een staff meeting bijgewoond. Deze was in het Swahili, maar gelukkig had Brenda geregeld dat ik naast een leerkracht zat die het kon vertalen naar het Engels. Het team is toch wel echt met doelen bezig en denken na over hun handelen. Dit is alleen in praktijk echt niet zichtbaar. Zoals de lessen worden gegeven, denk je dat ze gewoon maar iets doen om die kinderen bezig te houden. Maar als je dan hoort welke doelen en gedachten er achter zitten, denken ze echt wel verder na. Erg interessant dus om te horen.
Vrijdag had ik weer een dagje stage. Dit keer weinig bijzonderheden. Gewoon een leuke dag met de kinderen waarin ik hier en daar wat heb kunnen helpen. Voor het avondeten hadden we met het hele hostel pizza besteld. Elke week worden hier wel wat activiteiten gepland. De pizza was heerlijk! Het duurde alleen bijna 2u, voordat ze klaar waren. Maar het was het wachten waard. In de avond hebben we spelletjes. De spanning van het spel werd nog wat meer benadrukt doordat de stroom de hele tijd uitviel. Dus we zaten momenten in wat kaarslicht spelletjes te spelen. Dit had natuurlijk ook wel wat! Enige nadeel: veeeeeel insecten! Dus er werd wat af gegild. Ook weer een nieuw spelletje geleerd, dus dat is altijd leuk. Papa zal wel trots zijn, want ik kan nu toepen.
Zaterdag hebben Femke en ik lunch gehaald met een Tuk Tuk. We hadden tijdens onze town tour een grote hal gezien waarin mensen hun groenten en fruit verkochten. Daar wilden we graag heen. Maar helaas snapten onze chauffeur niet wat wij bedoelden, dus we hebben ons maar af laten zetten in het centrum en hebben lang gezocht naar de hal. Op een gegeven moment sprak een man ons aan en wij vertelden dat we de markthal zochten. Hij was zo lief om ons erheen te brengen. Eigenlijk niet verwacht, want als mensen je hier in de stad aanspreken willen ze vooral iets van je. Dus het was fijn om te zien dat het anders kan! Op deze dag verliet de Danish invasion het hostel; 6 meiden die samen vanuit Denemarken waren gekomen. Er zien hier veel mensen uit Denemarken, omdat de organisatie van daar contact heeft met dit hostel. ’s Avonds voelde ik mij helaas niet zo lekker. Ik kon geen eten binnen houden. Beetje balen. Op tijd maar naar bed gegaan met een dik vest en een extra wollen deken.
Op zondag voelde ik mij nog niet echt beter. Ik kon in de ochtend helaas ook nog niks binnen houden. Toch besloten om te gaan zwemmen bij Honey Beacher samen met de andere Nederlandse studenten. Wat een mooi zwembad! Het was bij een hotel, maar het was alsof je in een tropisch resort terecht was gekomen. Overal blauwe palmbomen, houten hutjes en een strakblauwe lucht. Niet verkeerd om hier je zondag door te brengen! Genieten dus. Vanaf 10u tot 17u daar lekker ontspannen. Ook wat gegeten en gelukkig hield ik het binnen, dus ik was weer beter! Aan het einde van de middag begon het te regen, dus toen maar terug naar het hostel gegaan. Daar kregen we bezoek van een wilde aap. Die zat opeens op het dak van het hostel. Bijzonder om die hier te zien. Dit was de eerste die ik zag. Hopelijk komt hij vaker een bezoekje brengen. In de avond kwam er een nieuwe Danisch invasion: weer 6 nieuwe mensen uit Denemarken.
En nu deze week!
Maandag en dinsdag weer aan school gewerkt. Weer wat opgeschoten. Tot nu toe haal ik alle deadlines, dus dat is ideaal! Op dinsdag ben ik in de middag naar het centrum gelopen. Ik wilde graag mijn eerste souvenirtjes kopen. Ik had van een iemand uit het hostel gehoord waar ik die kon kopen, dus daar naartoe gewandeld. Op een gegeven moment werd ik aangesproken door een man: hij had een winkel en wilde mij die graag laten zien. Eerst probeerde ik eronder uit te komen, maar ergens vond ik het ook wel zielig. Dus samen met die man naar zijn winkeltje gelopen. In het begin was het heel leuk en een heel gesprek gevoerd over de gebruiken hier in Tanzania. Maar toen ik zijn 38320340395 tekeningen moest bekijken die hij had gemaakt, zakte mijn humeur al wat meer. Hij werd een beetje pusherig. Gelukkig kon ik wegkomen bij die tekeningen en heb ik in zijn winkel gekeken. Hij had een paar leuke sleutelhangers daar hangen. Omdat ik niet wist hoe ik anders die winkel moest verlaten, maar die sleutelhangers gepakt. Bleek daar ook nog een lekker toeristenprijsje aan te hangen.. Ik heb nog iets van de prijs af kunnen halen, maar ze waren nog vrij prijzig voor Tanzaniaanse begrippen. Daarna snel de winkel uit gevlucht en mijzelf beloofd dat ik hier nooooit meer in zou trappen! Haha, de volgende keer neem ik de andere meiden mee. Maar dit doe ik dus nooit meer alleen!
Woensdag, donderdag en vrijdag weer stage gehad. Eigenlijk zou ik woensdag ook les geven: dezelfde les over het alfabet maar dan in Class B (‘mijn’ klas). De leerkracht had dat namelijk gevraagd, na het zien van mijn les. Maar toen ik woensdag dat aangaf, kon het niet, want er stond geen alfabet op de planning. In Nederland zou ik dit vervelend vinden, maar hier in Afrika kan ik dat wel makkelijker accepteren. Om 10u liep de leerkracht weg uit de klas, want ze moest de porridge (drinkpauze) klaar maken. Ze zei tegen de kinderen wat ze konden doen en liep weg. Natuurlijk gingen de kinderen zich niet bezighouden met de opdracht die ze eigenlijk zouden moeten doen. Na even getwijfeld te hebben, heb ik mijn alfabet kaartjes uit mijn tas gehaald. Meteen waren de kinderen stil en eigenlijk ook enthousiast. Ik heb de kinderen 30 minuten bezig kunnen houden. Het was erg leuk! Toen de bel ging dat het pauze was, moest ik de kinderen echt de deur wijzen. Het liefste waren ze blijven zitten. Erg leuk om te zien.
Op donderdag hadden we, na stage, onze eerste Swahili les! We vinden het toch wel leuk om een paar woordjes te kunnen praten met de kinderen of de lokale bevolking. Dus vanaf nu hebben we elke week 1,5u les. Onze lerares was gelukkig heel aardig. Ze was goed voorbereid: ze had voor ons twee werkboeken waar we uit gaan werken. Vandaag hebben we begroetingen geleerd. Fijn om hiermee te beginnen, want die woordjes heb ik al vaker gehoord en uitgesproken. Ook hebben we samen een liedje gezongen. Het was een leuke, eerste les! Ben blij dat ik de keuze heb gemaakt om lessen te gaan volgen.
Tijdens de lunch pauze op vrijdag geholpen met het uitserveren van het eten. Echt ongelooflijk hoe dat hier gaat. Er zijn twee grote pannen: een met saus (met visjes erin) en dikke puree. Met twee kopjes wordt er steeds een hoop puree op een bord gegooid en daarna wat saus erover heen. Ook krijgt elk bord een lepel kool, zodat de kinderen ook wat groenten binnen krijgen. Als de kinderen daarna naar binnen mogen komen en hebben gebeden, vallen ze echt aan op hun bord met hun handen. Hygiëne is hier ver te zoeken..
Op vrijdagmiddag was ik toch wel moe van de drie stage dagen. Ze zijn super leuk, maar ook wel intensief. De kinderen vragen veel aandacht en eigenlijk moet je altijd opletten wie er bij je staat, want er zijn wat kinderen die agressief kunnen reageren. Blij was ik dus toen het 16u was en ik weekend had! Even bijkomen. De Dala Dala naar het hostel pakt.. Dachten we… Toen we op het juiste punt waren, riepen we Stop, maar helaas deed hij dat.. Hij reed in een stuk door naar het centrum.. Konden we nog 20 minuten vanaf het centrum naar het hostel lopen.. Beetje zuur op de vrijdagmiddag. In de avond zijn we uit de deur toetje gaan eten. Een heerlijk stuk chocolade cheesecake gehad. Ik had van te voren niet eens verwacht dat ze die hier zouden hebben. Hij was verrukkelijk! Daarna zat ik bomvol! Daarna nog wat spelletjes gespeeld.
Nu is het zaterdag! Vandaag overdag doen we lekker rustig aan. We gaan zo het centrum in om wat lekkere dingen voor de lunch te halen. Het plan is aan het einde van de middag naar een restaurant/loungebar te gaan om daar even wat te drinken en te eten.
Ik wil jullie nog bedanken voor alle lieve reacties die ik van jullie heb gekregen op mijn vorige blog. Heel lief allemaal.
Tot de volgende blog!
-
11 Maart 2017 - 17:31
Carin:
Wat een prachtig verhaal weer, Anouk. In heel het verhaal is te voelen dat je geniet. Zo gaafffffff. Dikke kus !!!! -
11 Maart 2017 - 18:02
Ans:
Anouk, wat kun je heerlijk schrijven. Ik word elke keer weer meegezogen met je verhalen. Ik word er vrolijk van, zeker wanneer ik lees dat het je zo goed bevalt. Ik kan niet anders zeggen dan: Ga zo door! -
11 Maart 2017 - 18:46
Ilse:
Wauw Anouk! Wat leuk weer om te lezen. Je doet echt spr mooie ervaringen op. Echt goed om te lezem dat je het zo naar je zin hebt! Blijf ervan genieten en kijk vooral uit naar de fijne 4 maanden die je nog voor de boeg hebt!!! Dikke knuffel!
-
11 Maart 2017 - 19:10
Elles:
Hé Anouk,
Wat een enthousiasme spat er uit je verhaal. Ik zie je helemaal in de weer om de kinderen het alphabet aan te leren. Dat je zoveel creativiteit kwijt kunt sluit nog eens extra bij je aan! En hé, inderdaad beter om sommige winkeltjes met enthousiaste mannen maar met z'n tweeen te bezoeken -
11 Maart 2017 - 20:30
Linda Visser:
Wat maak je allemaal mee Anouk! Fijn te lezen dat je zo geniet! Fijne tijd verder. Liefs, Linda -
15 Maart 2017 - 21:23
Irma Heuts:
Héérlijk Anouk, jouw verhaal. Echt zitten lachen hoe je beschrijft hoe het eten op het bord wordt gegooid. Ik zie het echt voor me. Zo onsmakelijk. En jouw enthousiasme met die kaartjes. Wat ontzettend leuk. En dat je de kinderen zelfs weg moest sturen omdat het pauze was. Dat wil toch wat zeggen. Die laten jou niet meer gaan in juli! Gelukkig trouwens dat je weer helemaal hersteld bent. Je kan je zo beroerd voelen in een ver land....dan lig je toch het liefst in je eigen bedje. Maar goed, dat heb je weer gehad!
Nog heel veel plezier gewenst en laat die zon -
15 Maart 2017 - 21:25
Irma Heuts:
maar schijnen!
Heel veel liefs,
Xxxx❤ -
16 Maart 2017 - 08:14
Marian:
Lieve Anouk, wat leuk om samen met papa met je te skypen. Fijn te kunnen zien hoe goed je eruit ziet. Dit avontuur haalt het allerbeste uit je: Creatieve en enthousiaste Anouk. Geweldig om te lezen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley