Week 3 (stageweek 2)

Djambo lieve mensen!

(Dit verslag zou eigenlijk zondag geplaatst worden, maar wat vertraging opgelopen..)
Ik zit alweer 17 dagen (nu 19) in Moshi, Tanzania en wat vliegt de tijd! Ik heb nu mijn tweede stageweek achter de rug. Ik kan er maar een ding over zeggen: Wat is het hier genieten! Ik merk dat ik helemaal op mijn plek zit: Ik kijk mijn ogen uit, ik beleef, ik geniet; ik ben gelukkig! Iets wat ik al een hele tijd niet echt helemaal heb mogen ervaren. Natuurlijk zijn er momenten bij dat ik baal, dat ik even spijt heb, maar dat heeft iedereen! Die momenten zou ik evengoed in Nederland hebben.
Nu mijn weekverslag:
Maandag en dinsdag zijn mijn vrije dagen. Deze staan in het teken van school. Omdat hier alles Pole Pole gaat, kan je niks anders dan erin mee gaan. Dus op zo’n vrije dag ben je soms een uur aan het wachten voordat een pagina laadt (met dank aan de soms-iets-trage-wifi verbinding). Blij dat ik dus twee vrije dagen heb, zodat ze bij elkaar opgeteld toch vrij effectief zijn. Ook loop ik een van deze dagen even het centrum in. Ik vind het heerlijk om (alleen) rond te lopen en plekjes te ontdekken. Afgelopen week had ik een missie: Ik wilde een broek of een jurk laten maken: op naar het centrum dus! Ik wist ongeveer waar ik moest zijn. Ergen in Moshi is er een straatje waar allemaal vrouwen achter een ouderwetse singer trap naaimachine zitten. Zij maken van vrolijke stoffen broeken of jurken. Ik vond de broeken erg leuk, maar ze had alleen maar lange broeken. Met handen en voeten heb ik uitgelegd dat ik graag een korte broek wilde. Ik mocht een broek uitzoeken (een leuke blauwe met olifantjes) en een krukje werd er bijgehaald. Ik mocht even op het krukje plaats nemen, want die mevrouw maakte de broek ter plekke korter. Erg leuk om te zien hoe die mevrouw achter de naaimachine bezig was met mijn broek. Het was snel gebeurd en ik was erg blij met het eindresultaat!
Woensdag, donderdag en vrijdag stonden in het teken van stage. Ik had echt zin om weer te beginnen. Had lang genoeg niks gedaan.

Woensdag 22-02-2017 van 8-16u
Vandaag weer de tijd genomen om te observeren. Vanaf volgende week ga ik beginnen met het uitvoeren van activiteiten. Eerst heb ik gekeken naar de opstart van de dag. Dit gebeurd elke dag in de eetzaal. Daarna wordt het volkslied gezongen op het schoolplein. Daarna gingen de kinderen in de drie verschillende leslokalen. Ik ben als eerste bij de autisme klas gaan kijken. De kinderen kregen een kleurplaat waarbij ze op nummer moesten kleuren. Ik heb twee kinderen hierbij geholpen. Een kindje snapte wat hij moest doen, maar het andere kindje snapte de opdracht niet. Waarschijnlijk was de opdracht te moeilijk voor hem. Na deze kleurplaat mochten de kinderen met lego spelen. Na de drinkpauze, ben ik bij class B gaan zitten. Zij kregen cijfers aangeleerd. De kinderen leerden de cijfers in het Engels en in het Swahili. Dit werd gedaan door middel van een plaat met de cijfers tot en met 20. De cijfers werden tig keer herhaald. Wat ik hierin wel goed vond, dat de leerkracht de zwakkere leerlingen maar tot 10 liet tellen. De sterkere leerlingen moesten tot 20 tellen. Na het tellen, moesten alle kinderen naar buiten. Een deel ging kleren wassen en de jongste kinderen kregen les in kleuren. Ik heb bij de les gezeten over kleuren. De kinderen zaten allemaal op een rijtje buiten. De leerkracht ging voor de kinderen zitten op een stoel en had een bak met verschillende kleuren doekjes bij zich. Ze liet steeds een doekje zien en de kinderen moesten de kleur opzeggen in het Engels en in het Swahili. Niet alle kinderen waren betrokken bij de les, maar dit werd niet opgemerkt door de leerkracht.
Vandaag ook in gesprek gegaan met Brenda en een aantal dingen besproken: we hebben afgesproken welke activiteiten we de komende maanden gaan doen en ook hebben we afgesproken wanneer we een begingesprek kunnen hebben (volgende week).
Op het einde van de dag hadden de kinderen sport: samen met de kinderen gevoetbald.

Donderdag 23-2-2017
Brenda (onze stagebegeleidster) was niet aanwezig, maar we werden goed opgevangen door de therapeuten/leerkrachten van het centrum. Van hen kreeg ik te horen wat we vandaag zouden doen: tuinieren, verhaaltje vertellen, communicatie en na de lunch nog verzorging en muziek.
De kinderen begonnen dus, na de gezamenlijke opstart, met tuinieren, dus dit keer geen les in de klas. Ik heb zoveel mogelijk proberen mee te doen/mee te helpen. Soms is dit moeilijk, omdat ik de taal niet spreek. Maar vaak met handen, voeten en een beetje Engels kom je al ver genoeg. In de tuin heb ik de oudere kinderen geholpen met onkruid plukken.
We worden erg betrokken bij het centrum door het personeel. Dat is fijn om te merken. Ze staan ook open voor de vragen die je stelt en ze proberen je zo goed mogelijk te helpen. Tijdens de les over communicatie gingen de kinderen het alfabet oefenen. Elk kind kreeg een letter en moest dit met een krijtje op de grond schrijven. Sommige kinderen hebben hier totaal geen moeite mee en schrijven binnen een minuut een heel rijtje op, terwijl andere kinderen het niet snappen. Grote verschillen dus. Er wordt ook weinig gedaan om de zwakkere kinderen te ondersteunen of de sterkere leerlingen meer uit te dagen. De kinderen deden dit ook weer een uur. Ik probeerde de zwakkere kinderen te ondersteunen en om samen de letters te schrijven. Op het einde van de dag stond er muziek op het programma. Dit keer gingen ze laten zien hoe de kinderen een trommel opnieuw kunnen bekleden. Vijf kinderen mochten hierbij helpen, de rest van de kinderen moest toekijken. Voor de kinderen is het best leerzaam, maar het duurde erg lang. Sommige kinderen vielen in slaap.

Vrijdag 24-2-2017
Vandaag begon de stagedag al met een kleine confrontatie in de cultuurverschillen tussen Nederland en Tanzania. Het busje van de school reed naast ons toen we naar het centrum liepen. Wij zwaaiden en vonden het leuk dat ze even gestopt waren om te zwaaien. Toen we bij het centrum aankwamen, bleek dat het stoppen betekende dat we mochten instappen. Als ze hier namelijk een bekende zien, dan is het ‘normaal’ om te stoppen, zodat diegene mee kan rijden. Dit wisten we niet!
Brenda was er niet, maar we werden ontvangen door de therapeut. Al het personeel is heel hartelijk en staan echt klaar voor ons. Ze vertellen over de planning van de dag of beantwoorden onze vragen.
Het had vannacht flink geregend, dus we kwamen met dikke modderschoenen aan op de stage instelling. De dag begon met sporten. Ik heb mee gedaan met volleybal. De kinderen konden kiezen uit drie dingen: touw trekken, met de bal gooien of volleybal. De activiteiten duren hier allemaal een uur. Je merkt dat dat erg veel is voor de kinderen. Na een half uur/45 min gaat bijna iedereen zitten of iets anders doen. Hier wordt geen aandacht aan geschonken door de leerkrachten. Na het sporten was het tijd voor drinkpauze. Na de drinkpauze was er eigenlijk muziek, maar doordat de trommels opnieuw werden gespannen kon dit niet door gaan. Wat ik dus al eerder heb aangegeven: ze hebben een planning, maar de uitvoering is minder georganiseerd. Tijdens muziek hebben ze geïmproviseerd en wat liedjes gezongen. Normaal gaan we altijd even apart zitten als de kinderen lunchpauze hebben. Dit keer hebben we bij de kinderen gezeten en heb ik zelfs de plaatselijke lunch gegeten. Het was een aparte beleving. Maar ik vond dat ik het minstens een keer gedaan moest hebben. Het was iets van puree en een saus met kleine visjes erin (met ogen en al!)
Na de lunchpauze hadden de kinderen puzzelen en film. Dat laatste kon niet doorgaan, omdat er geen stroom was in heel Moshi. Het had namelijk heel hard geregend. Langzaam begint hier namelijk het regenseizoen. De kinderen hebben dus de hele middag puzzels gemaakt. De kinderen kregen allemaal een houten puzzel op peuterniveau. waren namelijk wel twee moeilijkere puzzels (kleuterniveau), maar deze konden de kinderen niet maken; ze waren te moeilijk. Het is apart om te zien dat het niveau zo laag is..

Vrijdagavond hadden we een dala dala party. Met een disco busje gingen we langs drie cafés. Het was erg leuk! Bij eentje was er zelfs live muziek; erg gezellig. Daar ga ik zeker nog vaker een drankje doen.

Zaterdag heb ik (samen met de andere drie meiden) rustig aan gedaan. Ik ben weer even alleen naar het centrum gelopen en wat boodschappen gedaan. Ook heb ik even een wasje gedaan. Een wasje doe ik hier met de hand. Achterin de tuin staat een hokje waar ik water in een bak kan doen en daar was ik mijn kleren. Ze worden verrassend schoon! Het is wel wat werk.. Je kan dus nooit even snel een wasje doen.

Zondag ging de wekker al om 5.15u. Vandaag was de Kilimanjaro run. Een heel groot evenement van 5, 10, 21 of 42 km. Brenda (onze stagebegeleidster) had ons gevraagd of wij wilden deelnemen met wat kinderen van het centrum. Dit om aandacht te vragen voor kinderen met een beperking. Ik was meteen enthousiast! Wij hadden van Brenda een rood t-shirt gekregen met de naam van het centrum erop. Om 6u liepen we aan en om 6.30 (het afgesproken tijdstip) stonden wij bij de start. Het zou om 7u beginnen. Brenda was nergens te bekennen. Haar een paar keer gebeld, maar steeds gaf ze aan dat ze eraan kwam. Brenda kwam om 7u aanlopen met de kinderen; de Afrikaanse mentaliteit: Pole Pole. De loop begon niet om 7u, maar om 7.30u. Ook zo’n groot evenement is pole pole. De run was 5 km. Ik heb de hele loop samen met een kindje gelopen, omdat ze anders weg zou lopen. Soms hebben we zelfs gerend: ze was namelijk erg enthousiast. De finish was in het stadion van Moshi. Daar heerste een leuke sfeer: er waren ook allemaal eettentjes.
’s Middags hebben we geluncht in een tentje waar ik nog nooit eerder wat had gegeten. En het was lekker! Ik had een burger met frietjes. Dit was het lekkerste eten wat ik hier in Tanzania had gehad. Echt genoten dus. Het kostte natuurlijk bijna niks: voor 4€ had ik die burger.
Na het eten ben ik lekker in de tuin van het hostel gaan liggen. Even ontspannen en een boekje gelezen.
In de avond heb ik gelopen met het avondeten. We hadden namelijk Dutch Food. Samen met de andere Nederlandse studenten die in het hostel verblijven hebben we gevulde eieren, boerenkoolstamppot (zonder boerenkool, maar met iets van kool) en gehaktballen gemaakt. Het smaakte ook weer goed. Honger hoef ik hier niet te lijden.