Stage bij het Gabriella Children's Rehabilitation

Hallo lieve allemaal,

Mijn tweede week (de eerste echte volle week) is aleer ten einde. De tijd vliegt hier. Afgelopen week stond in het teken van stage, want deze week zouden we voor het eerst drie dagen stage lopen. Ik heb over elke dag een kort verslagje geschreven, zodat ik jullie hopelijk kan meenemen naar mijn stage instelling!
Week 2
Maandag 13-2-2017
Vandaag was mijn eerste stagedag. We hadden onze stagebegeleidster niet kunnen bereiken, dus ze wist niet dat we zouden komen. Maar hier in Afrika is dat geen probleem. Met een taxi ging ik met de drie andere studenten naar het Gabriella Centre. Bij aanvang moesten we even wachten op Brenda, onze stagebegeleidster. We werden enthousiast verwelkomt. Allereerst hebben we informatie gekregen over het centrum. Brenda heeft uitgelegd wat ze allemaal doen (zoals hierboven beschreven). Ook heeft ze ons de planning laten zien. In de ochtend worden er lessen gegeven en vanaf 11u staan er voornamelijk therapieën en trainingen op de planning. Verder heeft ze wat regels aangegeven: we mogen onze spullen niet afgeven en geen foto’s maken. Dit laatste is vooral om een albino jongen te beschermen die op het centrum woont. Als het namelijk bekend is dat hij daar woont, dan kan hij ontvoerd worden. Volgens oude tradities brengen lichaamsdelen van albino mensen namelijk geluk op. Zo ondenkbaar! Hierna hebben we een rondleiding gekregen over het terrein. Er zijn drie leslokalen. In het lokaal van de kindergarden liggen matten waar de kinderen op kunnen zitten. Ook is er wat materiaal die de zintuigen prikkelt (ivm de visie vanuit Montessori). De muren zijn verder vrolijk geschilderd. Deze hebben ze allemaal zelf gemaakt. De andere twee lokalen zijn leslokalen. Hier staan wat tafels en stoeltjes. Aan de muur hangen wat zelfgemaakte posters. In het lokaal voor de kinderen met autisme is het donker: het lokaal is donker beschilderd en er zijn geen posters opgehangen. Dit hebben ze expres gedaan, zodat deze kinderen zo min mogelijk geprikkeld worden. Daarna mochten we meegaan in de dag. We hebben bij de activiteiten gezeten en hebben wat kinderen geholpen tijdens hun uitvoering. De planning klonk heel goed, maar in praktijk is die toch wat minder georganiseerd. Deze dag hadden de kinderen eerst wat muziek en daarna gingen ze kraaltjes rijgen en sorteren (2 uur lang..). Op het einde van de dag werd er nog wat gedanst op muziek. Zo’n dag is in Nederland ondenkbaar. Dus het is wel even omschakelen!

Woensdag 15-2-2017
Vandaag was onze tweede stagedag. Dit keer gingen we ook weer met z’n vieren. De planning is namelijk ma-di-woe een tweetal en woe-do-vrij een tweetal. Toen we aankwamen op het terrein heerste al meer rust dan de eerste dag. De kinderen zaten allemaal in de eetzaal voor het begin van de dag. Rond half 9/kwart voor 9 gingen de kinderen naar de leslokalen. We hadden besloten om in tweetallen te gaan kijken in een klas. Ik koos ervoor om in Class B te kijken. Een klas met kinderen die niet passen in het ‘normale’ onderwijssysteem. Hier bleken kinderen te zitten met verschillende leeftijden en niveaus. Er zaten kinderen bij met het syndroom van down, maar ook kinderen met ‘alleen’ leerproblemen. Ik ben achterin de klas gaan zitten en heb gekeken naar de lessen. De kinderen kregen eerst les in het begroeten en verwelkomen van mensen. Dit deden ze in het Engels en in het Swahili. Eerst moesten de kinderen allemaal samen de begroeting opzeggen, daarna speelde ze het in tweetallen na. Ik vind het goed dat de kinderen dit leren. Dit kunnen ze namelijk goed gebruiken in het dagelijks leven. Hierna zijn ze het alfabet gaan oefenen. De letters hangen aan de muur en deze worden aangewezen. De kinderen mochten omstebeurt de letters opnoemen. Na een uurtje gingen we wisselen en ben ik bij de kindergarden gaan kijken. Hier zitten kinderen tot 7 jaar (volgens mij zijn ze wel wat ouder). Bij de kindergarten mochten de kinderen op matjes zitten en mochten een werkje pakken. Dit zijn voornamelijk zelfgemaakte kaarten met letters of cijfers en puzzels van karton of dun hout. Een kindje kreeg in deze klas ook les in het vasthouden van een pen. Zij is zwaar gehandicapt en eigenlijk niet in staat om te kleuren. Toch vonden ze het hier belangrijk dat ze een goede pengreep had. Hierna was er een korte plaspauze. De kinderen kregen daarna nog een les in de lokalen. Ik keek weer bij Class B. Dit keer gingen ze kleien. De klei was helaas te duur, dus ze maakten zelf klei met meel en water. Dit duurde zeker 30min, maar de kinderen bleven rustig wachten. Ongelofelijk! Toen de klei (eindelijk) klaar was, hebben de kinderen hun naam geschreven met de klei. Ik sprak hierover met de docent en ze gaf aan dat ze eigenlijk alleen van de kinderen verwacht dat ze het alfabet kennen, de cijfers en een paar woordjes kunnen lezen. Meer verwachten ze niet van hen. In Nederland zijn heel veel doelen waar de kinderen aan moeten voldoen en hier is dat bijna niet. In deze lessen lagen sommige kinderen te slapen. De docent probeerde ze wel wakker te krijgen, maar dit had weinig zin. Hierna werd de groep verdeeld in drie groepen: een groep kreeg therapie, een groep kreeg een les over kleuren en sorteren en de laatste groep ging wassen. Ik heb bij de therapie gezeten. Daar kwamen de kinderen met de meeste beperkingen bij elkaar (sommige waren zwaar gehandicapt). De trainer/therapeut leerde de ouders hoe ze hun kinderen moesten masseren. Dit zou namelijk de zintuigen prikkelen. De kinderen vonden dit niet leuk en begonnen te huilen. Ik vind het goed dat ze manieren zoeken om deze kinderen te prikkelen, maar of deze manier echt effectief is nog maar de vraag. Na de therapie was het half 2 ongeveer en tijd voor de lunch. Ik heb samen met de medestudenten even apart onze lunch opgegeten, want we hadden eigen brood.
Na de lunch hadden de kinderen nog twee activiteiten: kleien en spel. Deze activiteiten worden klassen overstijgend gegeven. De kinderen zijn allemaal individueel bezig met hun taakje. Voor het kleien werd er rood zand gemengd met water. De ‘slimmere’ kinderen mochten met de klei letters maken en de zwakkere leerlingen werden ingesmeerd met deze klei. Dit zou ook weer de zintuigen prikkelen. Daarna was er tijd voor sport. Dit was erg leuk, want er werden teams gemaakt. Deze teams werkten echt samen. Dit was de eerste keer dat we dit zagen. De kinderen bloeiden helemaal op door het sporten. Ik heb ook even meegedaan en je zag dat ze dat echt leuk vonden.

Donderdag 16-2-2017
Vandaag ging ik samen met een medestudent naar stage. Omdat het te druk is om met z’n vieren te komen, hebben we de week gesplitst: ma-di gaat een tweetal, woensdag gaan we alle vier en do-vrij ga ik met een medestudent. Brenda (onze stagebegeleidster) was niet aanwezig bij aankomst. We werden opgevangen door een van de therapeuten. Hij vertelde ons het dagprogramma waarna we de sleutel kregen van ‘onze’ kast. Hier kunnen we onze tassen in stoppen en deze kan afgesloten worden. Dit is wel nodig, want de kinderen vinden onze spullen erg interessant. De dag begon met tuinieren. Deze activiteit was voor alle kinderen. De jongere kinderen kregen allemaal een emmer of een gieter en mochten de moestuin water geven. De oudere kinderen kregen les in het omploegen van zand. De leerkrachten liepen rond en probeerden de kinderen aan het werk te houden. De aandacht van de kinderen verslapten na een half uur. Je zag kinderen op een emmer gaan slapen, gaan zitten of gaan rennen. De kinderen werden wel aangesproken op hun gedrag, maar dit had weinig effect. Na meer dan een uur was er tijd voor een drinkpauze. De kinderen krijgen rond 10u een beker melk en hebben vrij tot ongeveer 11u. Als ze hun drinken ophebben, lopen ze wat rond op het schoolterrein. Er is veel agressie tussen de kinderen: ze knijpen, schoppen of slaan elkaar vaak. Waarschijnlijk komt dit, omdat ze dit vanuit thuis hebben meegekregen: ze werden thuis ook geslagen. Deels komt het ook doordat er gewoon te weinig uitdagend materiaal is voor de kinderen. De kinderen vervelen zich. Na de drinkpauze was er tijd om verhalen te vertellen. Alle kinderen zaten in de eetzaal en ze kregen een verhaaltje verteld door een docent. Daarna werden hierover vragen gesteld. Om de kinderen te motiveren, werden er tussendoor wat liedjes gezongen. Het was jammer dat ik dit niet kon volgen, want het was in het Swahili. Gelukkig kregen naderhand wat uitleg van de leerkracht. Hierna was er een gescheiden programma. Dit is vaker. De jongere kinderen kregen les in zelfverzorging en de oudere kinderen gingen hun was doen. De jongere kinderen leerden eerst een aantal lichaamsdelen in het Engels en in het Swahili. Daarna werden hun nagels geknipt en hun handen geschrobd. Hierbij mocht ik helpen. Ik heb van een aantal kinderen de nagels geknipt. Hierna was het tijd voor de lunchpauze. Na de lunchpauze werd er muziek gemaakt door middel van trommels en de kinderen dansten en zongen.

Het waren intensieve dagen door alle nieuwe indrukken, maar het is echt gaaf om hier te zijn. De omstandigheden zijn heel anders, maar ik vind het echt een uitdaging om een klein verschil te maken. Ik ben heel benieuwd hoe de komende weken gaan verlopen.

Vrijdag, zaterdag en zondag hadden we lang weekend. We hebben een dag geluncht in een zaakje in het centrum van Moshi. Ik heb daar een heerlijke pizza gegeten voor weinig geld. Zondag zijn we gaan zwemmen bij een hotel. Je kunt gewoon betalen om daar een dag te zwemmen. We hebben heerlijk aan het zwembad gelegen en hebben wat gezwemmen: lekker een rustdagje. Ook daar hebben we weer heerlijk geluncht. Terug zijn we voor het eerst met de Dala Dala gegaan (een bus). Je houdt een busje aan, stapt in en geeft aan waar je eruit moet. Enige nadeel: als de bus vol is, kunnen er altijd nog meer mensen in. Dus op een gegeven moment was de bus vrij volgepropt. Maar het kost ook weer helemaal niks! Dat is een fijn voordeel!