Twee maanden in Tanzania, de start van week 9!

Ik ben nu precies twee maanden in Tanzania. Wat zijn die maanden snel gegaan. Ik heb al een hele mooie tijd gehad waarin ik veel ervaringen op heb gedaan. Gelukkig komen er nog 3 maanden.
Deze week was weer een aparte stageweek. Er zijn namelijk geen kinderen: de kinderen van het centrum hebben een maand vrij en deze week was een week waarin vooral meetings en voorbereidingen gepland stonden. Volgende week komen er ongeveer 20 nieuwe kinderen voor een therapie week. Deze blijven een week op een centrum. De andere twee weken in april zijn ook therapieweken.

Op maandag heb ik een dagje weer voor school gewerkt. Dat ging wel goed. Ook hadden we een skype contact moment met Sanne, onze docente uit Nederland. Het was leuk om haar even te zien en te spreken. Gelukkig gaat alles goed hier dus we hoefden niet veel te bespreken. Vooral even kletsen over onze eerste belevingen. In de avond heb ik gekleurd. Ik had daar zin in dus ik pakte mijn spullen. Erg grappig want meer mensen van het hostel vonden dat leuk om te doen. Op een gegeven moment zaten we met het hele hostel te kleuren. Erg gezellig. (en Mark: bedankt voor je kleuragenda: die kwam nu goed van pas!).

Op dinsdag waren Femke en Leonie vrij, dus we waren de hele dag met z’n vieren. We hebben voornamelijk rustig aan school gewerkt. Een aantal deadlines deze week, dus we moesten wat dingen afronden. Na een lekkere, makkelijke lunch van stokbrood, kaas en pesto lekker rustig aan gedaan in de middag. Wat gekleurd, mijn wenkbrauwen weer bijgewerkt en wat gezeten in de zon. Voor de rest eigenlijk niks bijzonders.

Op woensdag hadden we stage. Deze keer stond er een vergadering gepland die wij zouden leiden! Er is namelijk veel agressie op het centrum. Voornamelijk de jongere kinderen slaan, schoppen en bijten elkaar de hele dag door. Vaak zonder reden. Ook de oudere kinderen gebruiken agressie om twee kinderen uit elkaar te halen die ruzie hebben. We wilden hier graag iets aan doen, dus hebben een interventie ontwikkeld. Vandaag zouden we deze uitvoeren. Nadat we op het centrum kwamen, hebben we eerst onze planning besproken met Brenda. Zij vond deze goed en we kregen toestemming om deze uit te voeren. Even later stonden we voor een groep van 22 therapeuten, leerkrachten en ander personeel van het Gabriella Centre. We waren toch wel wat zenuwachtig. We wisten niet hoe de groep zou reageren en of er veel interactie was. Gelukkig ging de vergadering goed! Boven onze verwachtingen. Ik vond het natuurlijk even spannend om uitleg te geven in het Engels, maar volgens mij begrepen ze mij wel. Ook het uitwisselen van ervaringen was een succes. Zij mochten hun ideeën over het agressieve gedrag vertellen en daarna ook oplossingen. Het was erg interactief en interessant om hun ideeën te horen. Het viel mij eigenlijk ontzettend mee hoe goed ze de situatie in beeld houden en welke oplossingen ze konden aangeven. Dat verbaasde mij echt! Want ze laten gewoon weinig zien in de praktijk. Op dit moment laten ze de kinderen meestal maar ruzie maken en kijken ze de andere kant op of zien de situatie lachend toe. We hebben samen een plan van aanpak kunnen maken en deze gaan we de komende tijd uitvoeren. Heel benieuwd of het gedrag veranderd van de kinderen.
Na de vergadering hebben we even geëvalueerd met onze stagebegeleidster en daarna mochten we lekker naar huis. Een kort dagje op stage!
Ik vond dat ik het wel verdiend had, dus ik heb een lekkere lunch bij Maembe gehaald. Mijn favoriete lunch: Een blt sandwich: erg lekker! Daarna even lekker op bed uitgebuikt! Soms moet dat ook kunnen..
In de avond hadden we kampvuur. We hadden nog hout over van het eerste kampvuur en dat wilden we graag opmaken voordat we zouden vertrekken naar Hostel 1. Dus na het eten heeft de bewaker van het hostel geholpen om het vuur aan te maken en hebben we gezellig rond het kampvuur gegeten. We hadden marshmallows en bakten onze eigen broodjes. Een leuke avond dus! Alleen.. het was van korte duur. Opeens begon het te druppen en daarna kwam het met bakken uit de lucht. Snel dus naar het afdak gevlucht. De hele avond bleef het regenen en waaien. Het regenseizoen is nu echt begonnen! Elke avond begint het uit het niets keihard te regenen. Vaak valt daarbij ook het stroom uit, omdat er een boom oid op de stroomkabels valt.
In de avond kregen we een appje van Brenda over de planning van morgen. Er zouden dan namelijk huisbezoeken plaats vinden. Brenda liet weten dat er maar een iemand mee kon naar de huisbezoeken en dat ze de voorkeur gaf aan mij. Het was een beetje apart dat ze een voorkeur uitsprak en dat er maar een iemand kon gaan (want op stage doen we alles in tweetallen..). Na even overleg met de andere meiden heb ik besloten om morgen te gaan. Ik was heel benieuwd wat mij te wachten stond. Ookal was het raar dat ik alleen moest gaan.

Op donderdag stond ik al vroeg op. De andere meiden hadden vrij dus die sliepen nog even door. Ook de rest van het hostel sliep, dus ik was alleen aan de ontbijttafel. Om half 8 vertrok ik, want ik had afgesproken dat ik om half 9 op stage zou zijn en ik wilde natuurlijk wel op tijd zijn. Omdat het gisteren had geregend, was de weg naar het Gabriella Centre erg slibberig en modderig. Het kostte even moeite, maar gelukkig kwam ik heelhuids aan zonder te vallen. Om kwart over 8 was ik al op stage. Ik zou samen met twee therapeuten op huisbezoek gaan. Dus bij aankomst vroeg ik hoe laat we zouden vertrekken: dat was om half 10. Ik was dus iets te vroeg aanwezig.. Maar het is natuurlijk Afrika, dus je weet het maar nooit met de planning die ze hebben. Om 10u vertrokken we met z’n vieren: twee therapeuten, een vrijwilligster en ik. We moesten eerst naar een busstop lopen. Daar hebben we een Dalla Dalla gepakt en hebben we 30 min. gereden naar een dorpje waar ik nog nooit was geweest. Het lag op een berg met heel veel groen: veel palmbomen en bananenbomen. Een erg mooie omgeving. Daarna moesten we nog 10 min. met de motor naar het huis. Dat was een beetje een hobbelige weg, want we waren in de middle of nowhere. Daarna moesten we nog een stukje lopen en over een kabbelend riviertje heen. Eenmaal bij het huis aangekomen, drong de realiteit echt binnen. Het was erg heftig. Een meisje van 28 jaar was drie jaar geleden afgestudeerd bij Gabriella. Vandaag bezochten we haar ivm een follow-up sessie. Ze had namelijk een kind gekregen. Ze woonden samen met haar moeder en haar kind in een klein houten huisje (gemaakt van boomstammen). Het kindje (1 jaar) was erg stevig. Al snel werd duidelijk waarom: het kindje hoefde maar een geluid te maken en kreeg pap of de borst. Het gesprek tussen de meisje en de therapeuten was in het swahili, maar gelukkig werd het vertaald. Het meisje had eerst een eigen business in noten, maar nu ze een kind had was dat stil gevallen. Ze waren erg arm. De therapeuten vroegen naar haar kapitaal: 400 shillings (0,16€). Het was erg heftig. Ze droeg ook kapotte kleren en de baby droeg geen luier of broek. Ook de therapeuten schrokken van de situatie. Ze wilden graag de moeder spreken, maar die was in de stad. Ze maakten zich zorgen om het huis en om hun gewassen, want ze hadden niks geplant. Na 1,5uur zijn we weggegaan. Ik wist meteen dat ik iets voor haar wilde doen. Ze was zo lief, maar zo kwetsbaar. Ik vroeg aan de therapeuten of het oke was als ik kleren, speelgoed en eten kocht. Dit mocht. Ze vertelden dat de meeste gezinnen uit de lagere milieus komen. Eigenlijk zouden we doorgaan naar het 2de bezoek, maar ze wilden eerst iets doen aan de situatie met het meisje. Met de motor gingen we naar de community chef en de therapeuten praatten met hem. Ze hebben gevraagd voor bescherming, omdat het meisje erg kwetsbaar is. Ook willen ze via het Gabriella nu kijken of ze iets aan het huis kunnen doen en met hun moestuin. Daarna zijn we weer doorgaan (op de motor) naar een tweede huisbezoek. Dit was iemand die ook weg is bij Gabriella. Het was weer een arme omgeving, maar wel beter als de eerste. Deze jongen had zijn eigen geitenboerderij opgezet met behulp van Gabriella. Dat ging goed. Zijn familie zorgde ook goed voor hem, dus dat was fijn om te zien! Gelukkig dat het ook anders kan. Na 30 min waren we weer weg en zijn we naar het laatste gezin gegaan. Dit was een jongen die nog op het Gabriella woont (maar nu vakantie heeft). Ze gingen vast kijken welke werkzaamheden de jongen kan uitvoeren als hij klaar is bij Gabriella. De familie was ook erg betrokken bij de jongen. Ze gingen voor hem een geitenhok maken, zodat hij voor de geiten kon gaan zorgen. Toen we, na dit bezoek, naar de motoren liepen om ons terug te brengen, begon het ontzettend hard te regenen. Gelukkig had ik mijn regenjas bij mij! Na de slibberige motorrit moest ik nog een uur met de dalla dalla naar het hostel. Het was een hele lange dag, maar erg bijzonder. Ik heb veel indrukken op kunnen doen en weer een andere kant van Tanzania gezien.
Ik heb ook een facebook actie opgestart om wat spullen te kunnen kopen voor het meisje. Dus ben nu via facebook geld aan het inzamelen.
’ s Avonds gingen we uiteten bij een (voor ons) nieuw restaurant. De pizza’s waren hier het beste. Ik had een pizza met bacon en ham. Die was erg lekker.

Op vrijdag had ik weer een dagje thuis. Het had vannacht heftig geregend; jaja het regenseizoen is in volle gang. Wel goed geslapen gelukkig! Door de regen hadden we helaas geen stroom. Dit heeft de hele dag geduurd.’s Ochtends rustig ontbeten en daarna langzaam aan school begonnen. Er kwam ook nog even een nieuw huisdier langs. Opeens liep er een mega grote vogelspin in de woonkamer van het hostel. Erg eng! Gelukkig zag ik hem van een afstandje. Gelukkig heeft de bewaker de spin gevangen en buiten gezet. Hopelijk zien we hem nooit meer terug.
In de middag hebben we spontaan besloten om iets te gaan drinken bij l’Union. De tuk tuk werd meteen gebeld en 10 min later zaten we wat te drinken. Ik had een milkshake, maar die was helaas niet te drinken. Daarom maar wat fris besteld.

Op zaterdag heb ik heerlijk uitgeslapen. Iets wat ik hier nog niet had gedaan/kunnen doen: tot 10u lekker in bed gelegen. Rond het middaguur ben ik met de Nederlandse meiden naar het centrum gelopen. Het doel was om naar Maria te lopen: de mevrouw van de naaimachine en de mooie stofjes. Femke en ik moesten namelijk onze lelijke jurken omtoveren tot rokjes. Want ja die lelijke jurk gaan we echt niet dragen! Maria herkende ons nog van eerdere aankopen, dus ze was blij om ons te zien. Ik vertelde wat we wilden en we konden voor 15000 shillings (elk) ons rokje laten maken. Dat dus toch maar gedaan, want nu hadden we er niks meer aan. Nu is het wel een duur rokje geworden (61000 shillings, dus 24 euro.). Maarja, een leermoment! De rok is maandag klaar, dus ben benieuwd! Daarna vanuit het centrum richting de supermarkt gelopen. Onderweg nog in een paar winkels gekeken: een souvenirwinkel die we nog nooit eerder hadden gezien en nog een winkel met allemaal slippers. Buiten een sleutelhanger verder niks gekocht. Bij de supermarkt heb ik wat boodschappen gehaald en ook alvast wat spulletjes voor het meisje met de baby (een bordje, kommetje en kinderbestek). We hadden geen zin om terug te lopen, dus met de tuk tuk terug naar huis gegaan! In de middag rustig aan gedaan: wat voor school gedaan en nog wat spelletjes met 4 Deense meiden gespeeld. Daarna was het tijd om afscheid te nemen: twee Deense meiden gingen weg en iets later ook een meisje uit Zweden. Het eten was weer niet zo lekker vanavond. Dat is altijd op zaterdag. Daarom hadden we besloten om een toetje te gaan eten in het centrum. Eerst wilden we naar fifi’s, maar die was helaas dicht. Na een rondje gereden te hebben (want de taxichauffeur kende nog een leuk restaurantje, maar die bestond niet meer), besloten om bij l’Union weer taart te eten. Onze favoriete hobby onderhand.. Dit keer had ik een chocolademousse taart en die was erg lekker!

Op zondag was ons verhuisdagje! Vandaag zouden we verhuizen naar Hostel Hoff 1, omdat 2 werd gesloten. Met z’ 7-en zouden we overgaan. In het nieuwe hostel waren 9 mensen, dus in het totaal met 16. Weer een grotere groep! We hadden er allemaal geen zin in, want hostel hoff 2 voelde toch een beetje als thuis! Het inpakken ging vrij vlot. Alleen was 1 koffer iets te vol, waardoor ik de rits kapot trok. Ik kreeg niet eens alles in de koffers, dus ook nog wat plastic zakken vol met spullen. In de middag nog in het zonnetje gezeten. Die liet zich eindelijk weer eens zien! De afgelopen dagen waren erg bewolkt. Rond 17u zijn we vertrokken met hostel hoff 1. Het is maar 1 straat verder, maar er was gelukkig een taxi geregeld. In het nieuwe hostel is onze kamer kleiner helaas. We hebben hier ook geen eigen douche of wc meer. Beetje jammer, maar we waren natuurlijk ook wel verwend. Vanavond kregen we (voor het eerst) tomatensoep te eten. Deze was erg lekker.
De rest van de avond rustig aan gedaan. Nog even wat spelletjes met twee Deense meiden. Kaartspellen zijn namelijk wel populair hier!

Dat was mijn week!
Even nog een update over mijn facebook oproep. Ik heb inmiddels bijna €200 opgehaald. Een erg mooi bedrag!! Van dit geld ga ik kleren, eten, speelgoed en verzorgingsproducten kopen. Als papa komt, zal ik het naar het meisje brengen! Wordt vervolgd…

Tot volgende week.
Liefs vanuit Tanzania!